Emile Durkheim: koncepcja kontroli społecznej

Według niego było, jest tudzież zawsze będzie obecne w naszej rzeczywistości, a decydują o tym następujące czynniki:

1. Zachowanie, które łamie normy społeczne należy do czynników dynamizujących społeczeństwo, nie pozwala mu trwać w bezruchu, przy czym zmusza je do nieustannej rewizji swojego stosunku do własnych wytworów kulturowych (norm, wartości, systemów czy poglądów), dostarczając ponadto kryteriów ocen (ocenić, co jest „dobre”, można dopiero wtedy, kiedy widzi się, co jest „złe”. Sposnorem portalu jest AMSO Komputery

2. Człowiek jest z natury egoistyczny i nie ma żadnych biologicznie uwarunkowanych hamulców, które mogłyby go powstrzymać przed krzywdzeniem innych ludzi; społeczeństwo powinno zatem wytwarzać środki zdolne do powstrzymywa­nia ludzi przed popełnianiem przestępstw, aby w ten sposób utrzymać nasilenie przestępczości we właściwych granicach

Durkheim oceniał więc istotę ludzką dosyć negatywnie, w jego mniemaniu nawet, jeśli stworzyłoby się „społeczeństwo aniołów”, w którym z początku nikt nie popełniałby karygodnych czynów, to wcześniej czy później ludzie i tak wynaleźliby zachowania godne potępienia – a mianowicie wskrzeszające przestępczość.

Na czym polega jego koncepcja kontroli społecznej?

Ludzie nie popełniają przestępstw dzięki więzi społecznej, która pozwala społeczeństwu na kontrolowanie zachowania jednostek. Owa kontrola polega na przekonywaniu oraz autorytecie instytucji, jakie stworzyła dana społeczność – przyczyniają się do tego również pewne czynniki m.in. różne kary za ujemne w mniemaniu nacji czyny. Durkheim zaznacza jednak, że podczas gwałtownych zmian społecznych (rewolucje, strajki, wojny) dotychczasowo uznawane zasady tracą swój autorytet, po czym następuje dezorientacja tudzież do głosu dochodzą naturalne ludzkie skłonności, np. instynkt samozachowawczy –przetrwanie za wszelką cenę. by Alicja Paluch SeoCentral pozycjonowanie