Sztuka latania recenzja książki

W powieści Magdaleny Kawki musiała wydarzyć się tragedia, by bohaterka nauczyła się latać. I dosłownie, i w przenośni.

Zośka jest trzydziestopięcioletnią panną, która zamiast spokojnie egzystować czerpiąc radość ze wszystkiego co ją otacza, ciągle zastanawia się „jak” żyć. Na swojej drodze spotykała mężczyzn, pozwoliła sobie nawet na flirt z szefem skutkujący kilkoma spotkaniami, jednak mimo to ciągle jest sama, głosząc koleżankom swoje feministyczne poglądy na związki. Pewnego dnia, po weekendzie spędzonym ze swoją przyjaciółką Martą, będącą zupełnym przeciwieństwem Zośki, jadąc do pracy natyka się w windzie na przystojnego mężczyznę z przysłowiowym tym „czymś”. Mężczyznę, w oczach którego wydaje się być spalona – podczas gwałtownego ruchu windy wypada jej z rąk torebka wysypując całą zawartość na podłogę. Wśród porozrzucanych na podłodze bibelotów znajdują się… młotek i paczka prezerwatyw. Odburkując coś przystojnemu nieznajomemu zawstydzona wysiada na swoim piętrze. Dziwnym zbiegiem okoliczności okazuje się, że przystojniak z windy jest ich nowym klientem, który – o dziwo! – jest wyraźnie zainteresowany dziewczyną. I tutaj pojawiają się problemy – po pierwsze: tego dnia Zośka miała dać wypowiedzenie szefowi, twierdząc, że praca w reklamie ją wypala; po drugie zaś: jej nowy klient, Jerzy, w którym z dnia na dzień coraz bardziej się zakochuje, jest żonatym ojcem. Nie wiedząc co robić, nie mając świadomości jak żyć, nienawidząc latać, wsiada w samolot i wspólnie z Martą zaszywa się na słonecznej wyspie Rodos, by zdobyć umiejętność „latania” – satysfakcjonującego, spontanicznego życia, z którego potrafiłaby garściami czerpać energię. Uczy się tego – zdecydowanie zbyt późno, kiedy tragedia, do której dochodzi na wyspie, uświadamia jej, że nie warto racjonalnie podchodzić do każdego, nawet tego najmniejszego problemu.

Odrobina rozrywki, mnóstwo refleksji, mądrości („ludzie dzielą się na inteligentnych i na tych, co słodzą kawę”) i porad („lepiej wyjść za kogoś, kto kocha cię bardziej niż ty jego”). A wszystko to w pięknej, odrobinę opustoszałej scenerii słonecznej wyspy Rodos, która zaskakuje osobowościami swoich mieszkańców. To właśnie Grecy (i nowe Greczynki pochodzenia polskiego) są najbardziej barwnymi postaciami książki: sympatyczna staruszka, która swoją opieką chce otoczyć wszystkich, jej córka uchodząca za najbardziej zołzowatą i zazdrosną kreaturę na wyspie (zdaniem Zośki i Marty) czy mąż przyjaciółki Marty – seksowny pilot ślepo zapatrzony w swoją polską żonę. Choć akcja książki nie jest rozbudowana – mniej jest w niej wydarzeń odpuszczonych na rzecz refleksji bohaterów, książka, choć nie trzyma w napięciu, wciąga.

Powieść podzielona jest na trzy, przeplatające się części. Poznajemy punkty widzenia trójki bohaterów: Zośki, Jerzego i jego żony – Beaty. Szczególnie interesujące są spojrzenia dwójki ostatnich – czytelnik doświadcza różnych interpretacji wydarzeń, jakie mają miejsce w małżeństwie. Pozostałych bohaterów poznajemy głównie śledząc ich wypowiedzi i opisy zachowań. Koncentracja autorki na tej właśnie trójce postaci wynika z tego, że to właśnie relacja łącząca Zośkę i Jerzego jest przodującym wątkiem książki.

„Sztuka latania” to napisana przystępnym językiem książka o tym, co w życiu najważniejsze: o realizacji własnych pragnień, przyjaźni, miłości, ryzyku i poszukiwaniach. Przede wszystkim zaś o umiejętności życia – życia, które same w sobie niesie radość i satysfakcję; życia beztroskiego, w którym odrzucamy nadmiar analitycznych rozważań, któremu nie zawsze musi towarzyszyć logika i dążenie do osiągnięcia jak największych korzyści. Bo tylko takie życie umożliwi nam wzniesienie się nad powierzchnią, do której niczym siły grawitacji przyciągają nas przesadna rozwaga i strach przed ryzykiem.

Marta Kalinowska – recenzentka
Autor: Magdalena Kawka
Tytuł: Sztuka latania
Wydawca: Prószyński i S-ka
Data wydania: Czerwiec 2010
Kategoria: obyczajowa
Liczba stron: 416
Oprawa: Miękka
Cena: 29,90